Καραμπατάκης Βασίλειος

 Καθηγητής Ιατρικής του ΑΠΘ.

Εμπειρίες από την Αφρική

Είναι σε όλους μας γνωστά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι σε πολλές χώρες του τρίτου κόσμου.

Προβλήματα που έχουν σχέση με το χαμηλό βιοτικό και  υγειονομικό τους επίπεδο. Προβλήματα που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν, που έχουν απρόβλεπτες συνέπειες και πολλές φορές δεν υπάρχει γι’ αυτούς δυνατότητα διαφυγής!

Η ανθρωπιστική δράση που προσφέρουμε στις χώρες αυτές,  είναι μία σταγόνα χαράς σε ένα ωκεανό δυστυχίας.

Εικόνες σαν αυτή είναι γνωστές,  και δείχνουν την ανάγκη  βοήθειας

 σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.

Όλοι έχουμε μέσα μας τη διάθεση να δώσουμε κάτι στον συνάνθρωπό μας, αρκεί να μας δώσει η ζωή την κατάλληλη ευκαιρία.

Η πρώτη μου επαφή με την Αφρική έγινε με τη χώρα της Ακτής του Ελεφαντόδοντος, όπου μία άξια Ελληνίδα, η κυρία Μ. Κεσεσίογλου, είχε μία μοναδική και αξιοθαύμαστη προσφορά στη χώρα αυτή και συνέδραμα κατά το δυνατόν, με κάποια υλική βοήθεια, στην ανακούφιση ανθρώπων με σοβαρά προβλήματα ανέχειας και υγείας στη χώρα αυτή.

Πήρα επίσης μία συγκινητική επιστολή από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αξώμης - Αιθιοπίας κ.κ. Πέτρο. Μου έγραψε πως πολλά παιδιά τυφλώνονται στη νεογνική τους ηλικία από μόλυνση κατά τον τοκετό. Και αυτό ήταν για μένα ιδιαίτερα συγκινητικό  αλλά και μου δημιούργησε εντονώτερη διάθεση προσφοράς. Η υλική βοήθεια που συγκέντρωσα  εστάλη στον τότε εκπρόσωπο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αθήνα, τον Μακαριστό Μητροπολίτη Χρυσόστομο Καρθαγένης.

Συμμετείχα, επίσης με υλική βοήθεια,  σε μία αποστολή στο Ζαΐρ που οργανώθηκε από Ελβετούς  γιατρούς. Έστειλα υγειονομικό υλικό, δεδομένου ότι οι υποχρεώσεις εκείνης της περιόδου δεν μου επέτρεψαν να συμμετέχω με φυσική παρουσία.

Κάποια στιγμή όμως ήρθε η νέα , η μεγάλη πρόσκληση, που έγινε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ειρηνουπόλεως της Τανζανίας κ.κ. Δημήτριο και έτσι ξεκίνησαν οι αποστολές στη χώρα αυτή.

Αυτές οι αποστολές είχαν μία οργάνωση με πολλαπλές δράσεις, εξέταση ασθενών, φαρμακευτική και  υλική βοήθεια όπως  επίσης και οργανωτικές δράσεις αλλά και ουσιαστική συμμετοχή και δραστηριοποίηση στο έργο της ανθρωπιστικής βοήθειας στη χώρα αυτή, πάντα με την φωτισμένη καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Δημητρίου.

Τα ταξίδια αυτά είναι δύσκολα αλλά έγιναν με μεγάλη διάθεση προσφοράς, αψήφιση των όποιων κινδύνων και με μεγάλο σεβασμό και πολλή αγάπη για τους αβοήθητους αυτούς ανθρώπους, που αναζητούν ένα στήριγμα, ένα χέρι βοήθειας,

Στην πρώτη μου επαφή με τη χώρα αυτή επισκέφτηκα τον ογκολογικό νοσοκομείο στο Νταρ Ες Σαλαάμ, την πρωτεύουσα της Τανζανίας, όπου εκατοντάδες ασθενείς, σε ατέλειωτες σειρές από κρεβάτια, περιμένουν μία βοήθεια για διάφορες νεοπλασίες  και σπάνιες παθήσεις, κάποιες από αυτές εντελώς ασυνήθιστες στην Ευρώπη και με όχι καλές θεραπευτικές προοπτικές.  Η συμπαράσταση και η συμμετοχή στις δράσεις αυτές της οικογένειας Αχιλλέα και Ρένας Ευσταθίου, Ελλήνων που κατοικούσαν τότε στην πόλη, ήταν συγκινητική.

Στη Χώρα αυτή  προοδευτικά αναπτύχθηκε, με τις άοκνες προσπάθειες του Σεβασμιώτατου κ.κ. Δημητρίου,  ένα εξαιρετικό δίκτυο βοήθειας και στον αγώνα αυτό συμπαραστάθηκα όσο ήταν για μένα δυνατό.

Ένας από τους κύριους πυλώνες βοήθειας στήθηκε στην περιοχή της Ιρίνγκα στο Κινταμάλι, όπου με την συμπαράσταση και την στήριξη της αξιόλογης ελληνικής οικογένειας του Γεωργίου και της Λούλας Φλιάκου, ο Σεβασμιώτατος Δημήτριος δημιούργησε μία ιεραποστολική βάση.

 Τα κτίσματα  για  στέγαση, εκπαίδευση, βοήθεια.. στην Ιεραποστολή πλήθαιναν διαρκώς.

Στα πρώτα βήματα αυτής της δημιουργίας στάθηκα ενεργός αρωγός.

Το πρώτο ιατρείο στήθηκε σε ένα πρόχειρο δωμάτιο στο αγρόκτημα των Ελλήνων αυτών. Κάποιες φορές όμως χρειάσθηκε να εξετάζουμε ακόμη και στην ύπαιθρο.

 Υπαίθρια εξέταση… ήταν αναγκαία κάποιες φορές.

Σύντομα όμως δημιουργήθηκε στο χώρο της Ιεραποστολής  και η πρώτη κλινική και εξοπλίστηκε, πάντα με την ακούραστη δράση και το φωτεινό όραμα του Σεβασμιωτάτου Δημητρίου.

 Στην κλινική  αυτή εξετάστηκαν χιλιάδες ασθενείς και εκτός από τη δική μου προσφορά και άλλοι γιατροί έδωσαν τη βοήθειά τους, σε διάφορες χρονικές περιόδους.

Πολύτιμοι συνεργάτες στις αποστολές μου στάθηκαν, με την άοκνη προσφορά τους, ο κ. Νικόλαος Χαχούμης και η νοσηλεύτρια κ. Βασιλική Αλετρά, που φρόντιζαν με αξιοθαύμαστη αγάπη τους ασθενείς και κυρίως τα παιδιά.

Η κλινική στο Κινταμάλι.

Σε μία από τις αποστολές, στην οποία συμμετείχε και η αναπληρώτρια καθηγήτρια κ. Αγγελική Δούδου, εξετάσαμε οφθαλμολογικά εκτός των άλλων και εκατοντάδες μαθητές της περιοχής αυτής, που τους έφερναν οι δάσκαλοι φορτωμένους στις καρότσες φορτηγών. 

Εξέταση στην κλινική στο Κινταμάλι.

 Σε αυτή την περιοχή το πρόβλημα του νερού αποτελούσε επίσης ένα μείζον θέμα ζωής και υγείας και μία από τις πρώτες δράσεις του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Δημητρίου ήταν η δημιουργία πηγαδιών με ελεγμένο καθαρό και πόσιμο νερό. Φρόντισα  δείγματα νερού της ιεραποστολής να ελεγχθούν για την καταλληλότητά τους και ο Σεβασμιώτατος φρόντισε να δημιουργηθούν πηγάδια σε διάφορες περιοχές, με μηχανισμούς άντλησης και προστασίας από εξωτερικές μολύνσεις.

 Τα παλιά αφύλακτα πηγάδια που έπρεπε να αντικατασταθούν.

Ένα από τα νέα κλειστά πηγάδια με ποδοκίνητη αντλία.

 Στην περιοχή της ιεραποστολής ο Σεβασμιώτατος Δημήτριος δημιούργησε προοδευτικά μία συστάδα από κτίρια, που πλήθαιναν διαρκώς,  για τη διεύρυνση της ανθρωπιστικής προσφοράς και ένα εξαιρετικό ναό, αλλά και πολλούς άλλους ναούς στην περιοχή , για να φωτίσει τους κατοίκους της χώρας αυτής. Μία ιεραποστολική όαση με καθαρό νερό,  συσσίτια, φιλοξενία και πνευματική προσφορά, δημιουργήθηκε στο Κινταμάλι. 

Η Ιεραποστολή έγινε προοδευτικά μία όαση βοήθειας.

Ο Σεβασμιώτατος Δημήτριος με τους συνεργάτες του στο Έργο τους.

Αισθάνομαι ότι είναι δώρο ζωής το γεγονός ότι  μου δόθηκε η ευκαιρία να συμβάλλω και εγώ σε αυτή την προσφορά. Μικροί και μεγάλοι κατέφυγαν σε μας για να τους δώσουμε ένα χέρι βοηθείας στα προβλήματα της υγείας τους αλλά και ένα πιάτο τροφής και κάθε δυνατή βοήθεια από τους ιεραποστόλους, για να ξεπεράσουν της τις δυσχέρειες της ανέχειας τους.  Ελονοσία, ρετινοβλάστωμα, AIDS, λέμφωμα Burkitt, νεοπλάσματα κάθε μορφής, μία ατέλειωτη λίστα κοινών αλλά και ασυνήθιστων παθήσεων.

Πρέπει να τονίσω πως σε κάποιες από  τις δράσεις μου στις χώρες αυτές, είχα την έμμεση αλλά ουσιαστική συνδρομή και συμπαράσταση και άλλων συναδέλφων μου πανεπιστημιακών αλλά και φοιτητών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

 Οι δράσεις αυτές περιελάμβαναν: 

- τη δημιουργία φυλλαδίων με οδηγίες υγιεινής, που μεταφράσθηκαν στα Σουαχίλι από αφρικανούς φοιτητές του πανεπιστημίου μας

- τη δημιουργία ενός φυλλαδίου με πληροφορίες και οδηγίες σχετικά με το AIDS, που ως γνωστό έχει μεγάλη διασπορά στις χώρες αυτές

-  τη συγγραφή ενός ενημερωτικού τεύχους με τα ιατρικά δεδομένα σοβαρών  παθήσεων, που συνηθέστερα συναντώνται στην περιοχή αυτή.

 Μία άλλη δραστηριότητα ήταν και οι εκδηλώσεις ενημέρωσης για θέματα υγείας στο χώρο της ιεραποστολής,  με εκπαίδευση των παιδιών, ώστε να γνωρίζουν και να ακολουθούν κάποιους βασικούς  κανόνες υγιεινής.

Γύρω μας παιδιά ξυπόλητα και σκονισμένα, παιδιά που φοράνε τα αταίριαστα ρούχα των μεγαλύτερων αδελφών τους, παιδιά που τρέχουν πίσω  σου για να πάρουν μία καραμέλα, παιδιά που ψάλλουν στα ελληνικά στο ναό της ιεραποστολής, παιδιά που παίζουν και γελούν παρά την ανέχεια τους, γιατί αυτό θεωρούν πως είναι ο φυσικός δρόμος της ζωής τους και παραβλέπουν τη δυστυχία τους , δημιουργώντας τις ίδιες δράσεις στο παιχνίδι, όπως και τα παιδιά των αναπτυγμένων χωρών.

Τα παιδιά του Κινταμάλι

Η συναισθησία είναι η δυνατότητα να μπορεί κανείς να φέρει τον εαυτό του στη θέση του άλλου και να συναισθανθεί το πρόβλημά του. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο που δεν πρέπει  να εκλείψει, γιατί σε αυτό στηρίζεται  σε μεγάλο βαθμό η ορθή συμπόρευση με το συνάνθρωπο, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη και αγάπη προς τον πλησίον, που κάνει τη ζωή ευκολότερη. Κάνει τη ζωή να έχει τις αξίες που έθεσε ο δημιουργός της και τις διαδίδει η Ορθόδοξη Πίστη με αυτούς που την υπηρετούν, με την άοκνη δράση των Μητροπολιτών στις διάφορες αυτές χώρες της βασανισμένης ηπείρου.

Κυρίως πρέπει να τονιστεί αυτή η μεγαλειώδης προσπάθεια και ο αγώνας που έκαναν σε αυτή την  ιεραποστολή , ο σεβασμιώτατος Δημήτριος και οι συνεργάτες του, ο πατέρας Φώτιος Χατζηαντωνίου, ο πατέρας Μιχαήλ Δάνιος και τόσοι άλλοι, που συμπαραστέκονται στο έργο του, αλλά και ο Θεοφιλέστατος Αγαθόνικος που τώρα υπηρετεί εκεί. Είναι ένα δώρο Θεού που απαλύνει τις δυσκολίες της ζωής στα άτομα αυτά που βρίσκονται σε τόσο μεγάλη ανάγκη.

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, με την φωτισμένη ηγεσία και την ακοίμητη έγνοια της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β’,   φροντίζει ώστε κάθε δυνατή βοήθεια και η Ορθόδοξη Πίστη να είναι στο πλευρό τους.

Όλες οι αποστολές στις οποίες συμμετείχα είχαν κάποιο ψυχικό βάρος, δεδομένων και των κάποιων κινδύνων. Η ολοκλήρωση τους μας έδινε κάθε φορά  την ικανοποίηση μιας  ανεκτίμητης προσφοράς, που διεκπεραιώθηκε χωρίς προβλήματα.

Το αγαπάτε αλλήλους όμως δεν ευνοείται σήμερα από αυτούς που οργανώνουν τον νέο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς των κοινωνιών, δημιουργώντας ένα καινούργιο απαθή, αμυνόμενο για να κρατηθεί και να επιβιώσει άνθρωπο που πρέπει αδυσώπητα να ακολουθεί τις οικονομικές <επιταγές> και αυτό δεν του αφήνει αρκετό  χρόνο για ευγενείς ψυχικές πολυτέλειες και αισθήματα συμπαράστασης.

Δεν πρέπει  να επιτρέψουμε οι εποχές αυτές να διαβρώσουν  τα αισθήματα  αγάπης και αλληλεγγύης και το πλησίασμα στον Θεό.!

Ας κρατήσουμε το μεγαλείο της προσφοράς στις ψυχές μας και ας δώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε.